Czy Konrad Bukowiecki zostanie mistrzem świata?

21,15 – to wynik, który podczas mityngu Czech Indoor Gala w Ostrawie osiągnął Konrad Bukowiecki. Pochodzący ze Szczytna lekkoatleta dzięki temu wynikowi wskoczył na 3. miejsce na listach światowych. Pobił swój rekord życiowy w hali. To wynik zaledwie o 2 cm gorszy od najlepszego osiągniętego na otwartym stadionie. Co ciekawe, 21,17 Bukowiecki uzyskał… niespełna miesiąc temu, 17 stycznia, w Potchefstroom.

Postanowiłem zrobić analizę, która ma wskazać, na jakim etapie swojej kariery jest obecnie Konrad Bukowiecki, co zdołał już osiągnąć i jakie są widoki na jego przyszłość Podczas igrzysk olimpijski Polak nie zaliczył żadnej próby w wielkim finale konkursu. To właśnie przez pryzmat tej imprezy postrzega go wielu „niedzielnych” kibiców. Przypomnę – Bukowiecki 17 marca kończy dopiero 20 lat.

Analizę podzieliłem na kilka części. Na początku postanowiłem sprawdzić, z jakimi wynikami najlepsi kulomioci w ostatnich 20 latach kończyli mistrzostwa świata. Na początku brałem również możliwość, że przeanalizuję wyniki osiągane podczas igrzysk olimpijskich, ale te odbywają się rzadziej. Światowy czempionat to rywalizacja co dwa lata, więc od 1997 roku (analizowany przeze mnie okres to 1997-2015) zawody odbyły się aż 10 razy. Ponadto, w sierpniu odbędą się mistrzostwa świata w Londynie, co również ma spore znaczenie w mojej analizie.

A więc najpierw – mistrzostwa po mistrzostwach. Medaliści i osiągane przez nich rezultaty.

1997 rok, Ateny:

1. John Godina 21,44
2. Oliver Sven-Buder 21,24
3. C.J.Hunter 20,33

1999 rok, Sevilla:

1. C.J Hunter 21,79
2. Oliver Sven-Buder 21,42
3. Ołeksandr Bahacz 21,26

2001 rok, Edmonton:

1. John Godina 21,87
2. Adam Nelson 21,24
3. Arsi Harju 20,93

2003 rok, Paryż:

1. Andriej Michniewicz 21,69
2. Adam Nelson 21,26
3. Jurij Biełonog 21,10

2005 rok, Helsinki:

1. Adam Nelson 21,73
2. Rutger Smith 21,29
3. Ralf Barters 20,99

2007 rok, Osaka:

1. Reese Hoffa 22,04
2. Adam Nelson 21,61
3. Rutger Smith 21,13

2009 rok, Berlin:

1. Christian Cantwell 22,03
2. Tomasz Majewski 21,91
3. Ralf Bartels 21,37

2011 rok, Daegu:

1. David Storl 21,78
2. Dylan Armstrong 21,64
3. Andriej Michniewicz 21,40

2013 rok, Moskwa:

1. David Storl 21,73
2. Ryan Whiting 21,57
3. Dylan Armstrong 21,34

2015 rok, Pekin:

1. Joe Kovacs 21,93
2. David Storl 21,74
3. O’Dayne Richards 21,69

Najlepszy wynik dający pierwsze miejsce: 22,04

Najlepszy wynik dający drugie miejsce: 21,91

Najlepszy wynik dający trzecie miejsce: 21,69

Najsłabszy wynik dający pierwsze miejsce: 21,44

Najsłabszy wynik dający drugie miejsce: 21,24

Najsłabszy wynik dający trzecie miejsce: 20,33

Z tych wyliczeń wynika, że ze swoim rekordem życiowym Konrad Bukowiecki w ciągu ostatnich 20 lat pięć razy zdobyłby brązowy medal na mistrzostwach świata.

***

Następnie sprawdziłem, ile lat mieli wszyscy mistrzowie świata w momencie, gdy zdobywali złoty medal.

John Godina – 25 lat

C.J. Hunter – 31 lat

John Godina – 29 lat

Andriej Michniewicz – 25 lat

Adam Nelson – 30 lat

Reese Hoffa – 30 lat

Christian Cantwell – 29 lat

David Storl – 21 lat

David Storl – 23 lata

Joe Kovacs – 26 lat

Najstarszy mistrz świata miał 31 lat

Najmłodszy mistrz świata miał 21 lat

Średnia wieku mistrza świata w pchnięciu z ostatnich 20 lat, to: 26,9

***

Następnie postanowiłem sprawdzić, ile lat mieli wszyscy wyżej wymienieni zawodnicy, gdy ustanawiali swoje rekordy życiowe. Wiadomo – mistrzostwo świata, to jedno. Rekord życiowy – drugie.

John Godina – 33 lata

C.J. Hunter – 33 lata

Andriej Michniewicz – 27 lat

Adam Nelson – 25 lat

Reese Hoffa – 29 lat

Christian Cantwell – 26 lat

David Storl – 25 lat

Joe Kovacs – 26 lat

Najstarszy z mistrzów świata swój rekord życiowy ustanowił w wieku 33 lat

Najmłodszy z mistrzów świata swój rekord życiowy ustanowił w wieku 25 lat

Średnia wieku zawodników w momencie ustanawiania rekordu życiowego, to: 28

***

Teraz postanowiłem sprawdzić, jakimi rekordami życiowymi legitymowali się wyżej wymienieni zawodnicy, gdy mieli tyle lat, co Konrad Bukowiecki. Jak daleko pchali kulą w wieku 20 lat.

John Godina – 19,68

C.J. Hunter – 18,29

Andriej Michniewicz – brak wyniku wśród seniorów

Adam Nelson – 18,27

Reese Hoffa – brak wyniku wśród seniorów

Christian Cantwell – 19,67

David Storl – 20,77

Joe Kovacs – 18,53

Dwóch kulomiotów w wieku 20 lat nie rywalizowało jeszcze z seniorami. Zarówno Storl, jak i Godina, Hunter, Nelson, Cantwell i Kovacs mieli rezultaty gorsze w wieku 20 lat, niż Konrad Bukowiecki. 

Tomasz Majewski, do którego Konrad Bukowiecki jest bardzo często porównywany, swój najlepszy wynik (21,95) osiągnął w wieku 28 lat. W wieku 20 lat natomiast mógł pochwalić się rezultatem 19,33.

***

Postanowiłem sprawdzić, ile lat miało siedmiu najlepszych w historii kulomiotów w momencie ustanawiania swoich rekordów życiowych:

1. Randy Barnes – 23,12 – 24 lata
2. Ulf Timmermann – 23,06 – 26 lat
3. Allesandro Andrei – 22,91 – 28 lat
4. Brian Oldfied – 22,86 – 30 lat
5. Werner Gunthor – 22,75 – 27 lat
6. Kevin Toth – 22,67 – 37 lat
7. Udo Beyer – 22,64 – 31 lat

Najstarszy wiek, w którym zawodnik ustanowił swój rekord życiowy, to 37 lat

Najmłodszy wiek, w którym zawodnik ustanowił swój rekord życiowy, to 24 lata

Średnia wieku, w którym siedmiu najlepszych zawodników w historii pchnięcia kulą ustanawiało swój rekord życiowy, to 25,4

***

I teraz – jakie ci zawodnicy osiągali wyniki w wieku 20 lat.

1. Randy Barnes – 21,88
2. Ulf Timmermann – brak wyniku wśród seniorów
3. Allesandro Andrei – brak wyniku wśród seniorów
4. Brian Oldfied brak – wyniku wśród seniorów
5. Werner Gunthor – 16,42
6. Kevin Toth brak – wyniku wśród seniorów
7. Udo Beyer – 20,20

Randy Barnes pchał dalej od Bukowieckiego, Udo Beyer i Werner Gunthor bliżej. U pozostałych zawodników nie stwierdzono rezultatu wśród seniorów w wieku 20 lat. Całkiem możliwe, że wynika to z faktu, iż w latach 70 i i 80 IAAF nie prowadził tak dokładnych statystyk, jak ma to miejsce obecnie. Stąd też wyniki te nie są podane, a weryfikacja niemożliwa.

***

W grudniu zapytałem Tomasza Majewskiego o Kondara Bukowieckiego. Dwukrotny mistrz olimpijski w bardzo wyważony sposób wypowiadał się na temat swojego młodszego kolegi. Oto fragment wypowiedzi:

„Pamiętam go jako młodego szkraba, który w niczym nie przypominał tego Konrada, którego my znamy z aren lekkoatletycznych. Od zawsze był naturalnie silny i dużo nad sobą pracował. Jest bardzo zdolny, ambitny i zdeterminowany. W teorii? Ma wszystko, by być wielkim mistrzem. Zobaczymy jak to będzie wyglądało w praktyce.”

***

Na koniec, kilka wniosków. Polacy bardzo potrzebują sukcesów. Lubimy, gdy nasz zawodnik odnosi sukcesy na arenie międzynarodowej, wszyscy żyjemy wtedy jego życiem. Konrad Bukowiecki nie jest jeszcze popularnym człowiekiem, ale już odnosi olbrzymie sukcesy. Analiza, którą przeprowadziłem, wskazuje jasno, że spośród kulomiotów, którzy w ciągu ostatnich 20 lat zdobywali złoty medal na mistrzostwach świata, wszyscy byli starsi, niż Konrad będzie w sierpniu, gdy w Londynie odbędą się mistrzostwa świata. Nikt nie pchał w wieku 20 lat kulą dalej, niż Bukowiecki pcha obecnie.

Zawodnicy ci swoje rekordy życiowe najczęściej bili  w wieku 28 lat. Co to oznacza? Bukowiecki, jeżeli będzie rozwijał się tak, jak jego wielcy poprzednicy, dopiero za 8 lat ustanowi swój rekord życiowy.

Żaden z siedmiu najlepszych kulomiotów w historii „życiówki” nie ustanowił w wieku 20 lat. Najmłodszy, Randy Barner, miał 24 lata. Najstarszy, Kevin Toth, aż 37. Bukowiecki natomiast swoją najwyższą formą osiągnie dopiero za kilka lat.

W 2015 roku Konrad pchał kulą na odległość 20,78. Rok później – 21,14. W roku 2017, mimo że zaliczył tylko kilka konkursów, już zdołał ten rezultat poprawić. Jeśli jego kariera będzie przebiegała tak szybko, jak ma to miejsce w ostatnim czasie, to już w roku 2017 ma szansę na poprawienie tego wyniku i zdobycie medalu podczas mistrzostw świata.

Jedynym czynnikiem, którego w żadnej z analiz nie wziąłem pod uwagę, jest głowa. Ta w sporcie jest podobno tak samo ważna, jak talent i ciężka praca na treningach. Andrzej Gołota miał wszystko, by zostać mistrzem świata. Nie miał jednak psychiki, która pomogłaby mu być najlepszym pięściarzem na świecie.